www.wiewiorki.fora.pl

zibi87

Witam szanownych forumowiczów i wielbicieli wiewiórek:)

Jestem na etapie poszukiwania wiewióreczki do domu dla mojej rodziny.
Aktualnie zdecydowany jestem na dwie (bądź parkę) wiewióreczki chińskie. Sporo już się naczytałem i rozmawiałem z właścicielami, którzy mieli bądź mają je o ich pielęgnacji, żywieniu, oswajaniu, warunkach w jakich najlepiej się czują.
Moje warunki domowe pozwalają na zakup tych zwierzątek.
Jednak od pewnego czasu zainteresowałem się jeszcze wiewiórkami japońskimi. Problemem jednak jak się okazuje jest bardzo ograniczona ilość informacji, którą można znaleźć na temat ich hodowli.
Czy znajdzie się wśród forumowiczów osoba, która miała lub posiada aktualnie wiewiórkę tego rodzaju. Głównie interesuje mnie jak taka wiewiórka zachowuje się w domu, czy zjada wszystko czego się dotknie, czy ma nad wyraz wrodzone ADHD, czy nadaje się dla rodziny z dziećmi (które wiedzą jak obchodzi się ze zwierzętami), kwestie czystości, "chomikowania" wszystkiego co wpadnie im w ręce, czy bliżej spokrewnione są pod względem charakteru z wiewiórkami chińskimi czy np. hudsonami, ewentualna "agresywność" w okresie zimowym, szybkość oswajania (wiem, że to kwestie indywidualne)
Za wszelki info będę naprawdę wdzięczny.
Pozdrawiam.

zibi87

zibi87

Zgodnie z obietnicą wracam z wrażeniami po pierwszych dwóch tygodniach mieszkania z nowym lokatorem - wiewiórką kostarykańska Dorsalis.
Pierwsze wrażenie konfrontacji wiewiórki z rzeczywistością może i nie należało do najwspanialszych, ale zacznę od początku.
Zaznaczę, że wiewiórka nie była oswojona, była tylko raz chwycona przez człowieka - podczas sprzedaży!.
Po przyjeździe i umieszczeniu transportera w nowym domku, wiewiór potrzebował ok. 10 minut na decyzję czy w ogóle podjąć próbę wyjścia poza plastikowy pojemnik. Wszyscy czekaliśmy w ciszy, aż tu nagle Miki (imię wymyśliła córkeczka po wielu dniach głowienia się nad imieniem) wyskoczyła jak poparzona i w ciągu 5 sekund znalazła schronienie w domku - i przez najbliższe 1,5 dnia tyle widzieliśmy wiewiórkę Smile

W między czasie doposażyłem wolierę w dodatkowe akcesoria, które po 2 tygodniach na prawdę umilają jej spędzanie czasu kiedy nie śpi - a śpi dużo!
Pierwszy tydzień spędziliśmy na wspólnym poznawaniu się. W drugim dniu, gdy w pokoju nikogo nie było wiewiórka wyszła z domku na jedzonko. W trzecim dniu rozpocząłem oswajanie na łakocie. Ogólnie koniec tygodnia zakończyliśmy na etapie, iż wiewiórka zaczęła podchodzić ostrożnie do kratek woliery i zabierać słonecznik, bądź orzecha włoskiego z ręki.
W drugim tygodniu nauczyliśmy wiewiórkę robić siusiu do kuwetki i kontynuowaliśmy dalej oswajanie. Obecnie jesteśmy na etapie nauki robienia kupki też do kuwety, lecz trochę to opornie wychodzi - dochodzę do wniosku o ile z siusianiem to nie ma problemu by nauczyć gryzonia to z tą drugą czynnością już jest problem. W każdym bądź razie aktualnie jesteśmy na etapie, że wiewiórka szaleje po wolierze i to bez znaczenia czy ktoś jest w domu czy też nie, nie przeszkadzają jej biegające dzieci - raczej patrzy z zaciekawieniem co się dzieje, podczas wkładania ręki do klatki ze smakołykiem i bez przybiega do ręki, wchodzi na nią i zajada się specjalnościami szefa kuchni, można ją pogłaskać już wszędzie, lecz trzeba to robić jeszcze spokojnymi ruchami. Coraz częściej reaguje na imię Miki.
Podsumowując nie spodziewałem się takiej interakcji po dwóch tygodniach wspólnego przebywania razem. Wiewiórka jest z natury ciekawska, coraz częściej odpoczywa w ciągu dnia na hamaku, ale jak przychodzi pora snu to póki co wybiera domek.

Początkowym problemem z jakim się spotkałem podczas pierwszych chwil poznawczych było obwąchiwanie ręki, palców, lekkie podgryzanie ii na koniec zdarzyło się jej raz mnie ugryźć, a kolejny raz zjeżdżała mi z ręki rozcięła na długości ok. 1 cm palec ząbkiem (jednak drugi raz uważam za mój błąd, gdyż wiewiórka jeszcze była mocno płochliwa, a w dodatku zaczęła ześlizgiwać z ręki i łapała się łapkami i ząbkiem:)) Wydaje mi się, że problem wynikał z dwóch powodów: wiewiór nie wiedział co to ręka, czy to można jeść czy nie oraz, że podawaliśmy mu smakołyki trzymając w palcach. W chwili obecnej smakołyk trzymam w środku otwartej dłoni, Miki wchodzi na rękę zjada smakołyk, wącha okoliczne palce i inne części dłoni lecz pozostaje na etapie obwąchiwania - zero podgryzania i gryzienia.

... i jedynie zostaje rozwiązanie kwestii odchodów, z tym też muszę zrobić porządek, bo wiem, że jak w Ameryce zapaleni hodowcy poradzili sobie z tym problemem to się da!
Niestety nie dodam fotek bo na forum nie ma takiej możliwość, gdy nie am się ich na ogólnodostępnym serwerze.[/img]