www.wiewiorki.fora.pl

Yeti

Po kilku tygodniach karmienia pysznościami z ręki Rufus zaczął reagować na wołanie i wychodzi z budki,żeby dostać swoje ulubione kocie mięcho. Mleczkiem też nie gardzi, gdy trzymam miseczkę pęłną świerzego napoju.

Pojawia sie jednak problem...Amper przeważnie wtedy buszuje po pokoju (zamknięty w klatce tak świruje próbując wyrwać kraty,że jest nie do zniesienia) nio i jak przychodzi wieczorna porcja mięcha to kompletnie nie nie myśli o niczym innym i próbuje za wszlekącenę dorwać sie do porcji Rufusa, oczywiście swoją zjadł moment wcześniej. Wiec gdy otwieram klatke Rufusowi, Amper usiłuje wskoczyć do niej, niezależnie jak, po mojej nodze, ręce czy wskakując na łóżko i rzucając sie na kraty otwartych drzwi.
Cieszy mnie jednak zachowanie Rufusua - pomimo,że Amper jest potwornie głośny i momentami nieznośny to burunduk raczej spokojnie to znosi. Oczywiście, przy głosniejszym momencie sie chowa, ale wie,że jeśli ma jedzonko na ręce, to mu nikt tego nie zabierze.

A przy okazji widać, że moje wiewióry przepadają za kocim mięchem... az mi przykro,że musze im je dozować, ale tylko tak zabiorą sie do normalnej mieszanki nasion.

Aard

Rufus dawno się obudził?
Oj kocie mięso to one lubią. Nie można tylko z tym przesadzać.
Czy Rufus już wychodził z klatki po hibernacji? Próbowałeś wypuścić je na wybieg razem?

u mnie w oswajaniu mojej wiewiórki zdaje się grać jakąś rolę obecność burunduków w mieszkaniu. wydaje mi się, że szybciej i łatwiej się oswaja - robi postępy.

widzę że masz ten sam problem z "wyrywaniem krat" co ja u moich burunduków. regularnie o 7 rano tłuką się po klatce - już nawet nie muszę nastawiać budzika, żeby wstać do pracy.

Czekamy na dalsze opisy Smile

akka

No właśnie.Jak tam "stosunki interpersonalne "między nimi? Próbowałeś je zaznajomić ze sobą na neutralnym gruncie dywanu?

Karo

Moje burunduki też swojego czasu regularnie gryzły pręty klatki aż dopóki nie dostały większej. Gryzienie przeszło od razu. Samczyk nawet czasem woli być w klatce niż na zewnątrz, a samiczka i tak większość dnia przesypia, więc gdyby nie była wypuszczana na cały dzień to nawet by tego nie zauważyła. Bardzo żałuję że nie ma mnie całymi dniami w domu i nie słyszę czy któreś z nich może ćwierkało znowu.

akka

Powiedzcie jakie to kocie mięcho im dajecie.Ale dokładnie z nazwą i wytwórcą.Bo rozumiem,że to jakies w sosie,nie granulat.

Karo

ja daje Kitekat w saszetkach w sosie. tylko samego sosu nie daje.

Aard

moje dostają Kitiekat z łososiem. w sosie - nie suche. kupiłam najmniejsze możliwe opakowanie, jako że za dużo tego dostawać nie będą.

Yeti

Kupowałem różne kitikaty - z cielęciną, lososiem...coś tam jeszcze było. Obaj panowie przepadają za tym.

Co do walenia w kraty - u mnie oznacza to tylko jedno: JEŚĆ, najlepiej mięcho. Po porządnym liściu sałaty, plasterku marchewki i małej garści nasion (wymieszanych z mięchem - jedyny pewniak,że zabierze sie za nasiona). A godzina to przeważnie 7.30 albo troszke później. Jakoś sie dogadujemy,ale czasem przesadza np. o 23 czy 24. Albo ostatnio w niedziele...wróciłem po balu mojego wydziału na zakończenie studiów i położyłem sie o 6.30 a godzine później usłyszałem walenie w kraty... Myślałem,że skonam... A wypuścić też nie było opcji - od razu wlazł by mi na twarz, gryzł/lizał ucho albo bawił włosami...

Jeśli chodzi o zażyłości międzygatynkowe to chyba jeszcze za wcześnie. Tzn Amper z przyjemnością by wlazł do klatki Rufusa i zeżarł wszystko co na tego drugiego tam czeka albo jest na mojej ręce, bo przeważnie próbuje go karmić z łapki. Jednak Rufus jeszcze jest zbyt płochliwy, chciałem go dzisiaj wziąć i pozwolić mu pobiegać sobie, jednak jeszcze nie pozwala sie wziąść na ręce, a sam nie wyjdzie. Ciągle siedzi w swoim domku, w łożu z mojej skarpety Smile

Niemniej, dzisiaj nastapił kolejny przełom - normalnie Rufus wychodził tylko do połowy swojego ciałka by brać jedzonko z ręki. Dzis jednak wyskoczył i prawie sam wszedł na ręke...ale pewnie szukał resztek jedzenia Smile

Tak czy inaczej, nawet gdy zauważył brak smakołyków, to nie uciekł tylko poszwędał sie przez kilka chwił, spojrzał na mnie i dopiero potem wrócił do legowiska.

Uważam to jednak za bardzo dobry znak i mam nadzieje,że już niedługo pobiega sobie wolno, a przy okazji pozna Ampera - choć na razie tylko przez kraty.

Aard

Karo

akka

Bo susły to gatunek bardzo odważny i powiedziałabym bezczelny.Zaczepiają wszystkich,wszystko chcą dotknąć i każdego zdominować.U mnie takie małe szkraby porywają kapcie i kiedy chce im się odebrać szczerzą się i warczą. Podobnie nie pozwalają większym zwierzętom wejść na swój teren -to pokój w rejonie kaloryfera.Jeśli ktokolwiek tam się zapędzi będzie miał zęby susła zatopione w szyi.

Yeti

Kaloryfer...o taaaak. Wielki przyjaciel susła Smile

A bezczelności to zdecydowanie im nie brak. Momentami zachowanie jest naprawde nieznośne - ostatnio o 4 nad ranem zaczął walić w kraty... Myślałem,że będziemy walczyć kto rządzi w nocy...ale jakoś doszliśmy razem do jakiegoś konsensusu.

W każdym razie do obu gatunków trzeba mieć cierpliwość - ale zupełnie inaczej zorientowaną.

Co do kapci to mam szczeście - tylko do nich włazi. Jednak uwielbia wyciągać ciuchy z szafy/komody. Jesli tylko choć kawałeczek wystaje spod drzwi, to maluch ma zabawy na godziny, dopóki nie wyciągnie całości albo nie wejdzie do środka.

Rufus dzisiaj przeszedł samego siebie:
zaprezentował cały swój wdzięk - piękny, długi,futrzasty ogonek (wcześniej nie potrafił go nastroszyć) oraz to jak duży sie zrobił. Kilka minut łaził mi po ręce szukając czegoś do jedzenia (dawkowałem mu orzechy małymi kawałeczkami, żeby jak najdłużej przy mnie). Nie było żadnych oznak strachu, tylko ciekawość i poszukiwanie jedzonka. Dał sie nawet głaskać jak siedział na pniaku.

Prawie mi sie udało przekonać go by wyszedł z woliery za ręką z jedzeniem - jednak tylko wychylał sie z poza klatke dosięgajac mojej ręki.

Tak czy siak, proces oswojenia Rufusa ze mną uważam za wstępnie zakończony - uznał mnie chyba (a już na pewno moją prawą ręke) za kogoś naturalnego. Teraz kolejne kroki - czyli próba przekonania go,że mój pokój też nie gryzie. Jednak u siebie póki co czuje sie najlepiej.

Jednak nie moge ukryć wzruszenia jak bardzo ciesze sie z akceptacji Rufusa, a przede wszystkim z tego jaki jest piękny... Nie mogłem sie na niego napatrzeć.

Mruu

Karo

Ja zawartość takich saszetek rozdzielam na porcje pakuję w kawałki foliowych woreczków i zamrażam. Tak rozmrożone kilka kawałeczków daję wiewiórciom. W ten sposób nic się nie marnuje. Tylko sosu nie zamrażam Smile

Granulatu natomiast nigdy nie próbowałam dawać, nie miałam okazji.

Mruu

stardust77

moja 2 burunduczki nie moga dojsc do porozumienia ganiaja sie:/ boja sie siebie:/ nie wiem co mam zrobic

Karo

Stardust77, tak jak rozmawialiśmy, najpierw pozwól im się poznać przez pręty klatek, niech pomieszkają obok siebie i poznają swoje zapachy, potem próbuj je wypuszczać razem najlepiej na obcym dla obu terenie. Daj im czas na zapoznanie się, burunduki są terytorialne i bronią własnego terenu. Czy one się gryzą czy tylko uciekają przed sobą, może jak ustalą hierarchię to im przejdzie. Obserwuj i w razie czego interweniuj. Ale najpierw zrób jak napisałam na początku.